Wanneer de fuut zelf zijn verhaal schrijft (Blokkersdijk 2019, Soap Opera Ep.1.1)
Wanneer de aardbol gestadig groen kleurt, ergens midden maart,
gieren de hormonen van alle vogels in Blokkersdijk als een dwaas door hun hele
lijf. Het is tijd om te zingen en te baltsen. De speurtocht naar ware liefde is
begonnen. Althans, voor dit seizoen.
De zoektocht naar ware futenliefde is een theatraal treffen.
De danspasjes stromen door de aderen van de mannetjes en de vrouwtjes. Blaadjes
en takjes maken het spektakel tot een groot succes. Na enige tijd intiem
dansen, aanvaardt het vrouwtje het verrukkelijke visje van het mannetje en is
de band gesmeed. Zo treden ook Frank en Fiona op 16 maart 2019 in het huwelijksbootje.
Alle futen op de plas zijn druk in de weer om hun liefde op
het eerste gezicht het hof te maken.
Een
pittige opdracht, want de vrouwelijke fuut is fijn van smaak.
Mei en juni zijn maanden vol liefde, stevige arbeid en ijdele
hoop. Koppeltjes worden gevormd en ze beginnen met het knutselen van hun wankelende
nesten, vrijen vurig en waken over hun eieren als leeuwinnen over hun welpen. Jammer
genoeg is geen enkele fuut opgewassen tegen de sluwe jagers van Blokkersdijk.
De familie Vos voelt zich heden ten dage helemaal thuis in
dit prachtig natuurgebied. Zeker in de lente, wanneer er een bijzonder cholesterolrijke,
maar toch vitaminevolle feestmaaltijd op het menu staat: smakelijke meerkoeten-
en futeneieren. Als fervente opportunist, een niet te missen kans.
Meerkoeten zijn een krak in het verdedigen van hun nesten.
Deze vechtersbazen laten niet met zich sollen. De fuut is iets zachter van aard
en vreest de vos net iets meer. Alle hens aan dek, het spel kan beginnen! Voorlopige
tussenstand: “vossen – meerkoeten” 35 -15 “vossen – futen” 15-0. De vos
verdient één punt voor ieder leeggeroofd nest. De meerkoeten en futen verdienen
één punt per nest met gekipte eieren.
Eind juni zit Fiona voor het eerst op haar nest, aan de rand
van de oever, waar zij en haar partner hard aan hebben gewerkt. De vos heeft de
eieren al snel gevonden. Voor ze het weten, hebben ze niets meer over.
Het broedseizoen loopt ten einde en de futen gooien stuk
voor stuk de handdoek in de ring. Wordt 2019 het eerste jaar op Blokkersdijk
dat geen enkel futenkoppel een succesvol legsel uit kan laten komen? “Missie
geslaagd!”, zo denkt de familie Vos.
Smoorverliefd, vol energie en vastberaden, bijten Frank en
Fiona door. 30 juli zit Fiona opnieuw op haar nest en verliest haar eieren geen
seconde uit het oog. Misschien denkt familie Vos dat er geen eieren meer te
vinden zijn? Misschien krijgen ze last van hun overbelaste lever? Familie Vos focust
zich nu op andere lekkernijen.
Frank en Fiona worden eigenaardig aangekeken door hun soortgenoten
en de beheerders van Blokkersdijk. Ook Moeder Natuur toont nauwelijks respect
voor hun driftige doorzettingsvermogen. Midden augustus wordt Blokkersdijk
geteisterd door enkele onvermoeibare windvlagen. Het peil van het water komt steeds
hoger te staan en neemt kleine delen van het strand opnieuw in beslag. Het nest
is in gevaar. Door de adrenaline van de aanhoudende angst zwemt Frank ijverig heen
en weer, op zoek naar alle mogelijke materialen om het nest op te hogen.
Zouden ze nu echt, na al die hindernissen die ze overwonnen hebben, hun eieren verliezen
aan de koude van het water? Toegewijd aan hun waardevolle legsel, houden ze vol.
Liefde overwint alles. Of hormonen.
Ondertussen zit Fiona meer dan een maand op haar eieren en
de afloop is onzeker. Ze zouden niet het eerste koppel zijn die alle energie
steekt in het uitbroeden van levenloze eieren. Gelukkig mag het zo zijn. Drie
kerngezonde pulli zien het licht op 1 september 2019. Apetrots draagt Fiona
haar donzige donderstenen tussen haar veren op haar rug in het water. Het
gekriebel is soms moeilijk te verdragen, dus af en toe schudt de kersverse mama
haar kleintjes prompt het water in. Zo gaat het even door, tot ze genoeg
energie hebben om zelf te zwemmen en mama te volgen. Fiona en Frank vangen de
lekkerste visjes voor Francesca, Filip en Finn. Ze zijn niet te stoppen!
Maar helaas. Met het uitdoven van de hormonen eind september,
smelt ook hun levendige liefde als sneeuw voor de zon. Geduldig afwachten tot
de jongen voor zichzelf kunnen zorgen is geen optie. Scheiden lijkt de meest gezonde
oplossing voor het hele gezin. Of, daar zijn Frank en Fiona toch van overtuigd.
In de futenwereld is het traditie om bij het uiteengaan de kinderen te
verdelen. Alleen: drie gedeeld door twee is anderhalf. Onmogelijk. Frank neemt
Filip onder zijn hoede en Fiona zorgt voor Francesca. Bedoeld of onbedoeld, Finn
valt al gauw uit de boot. Hij probeert uit alle macht mee te zwemmen met zijn
papa en zijn broer. De vader reikt af en toe nog eten aan, maar hij focust zich
liever op de forse Filip die meer kans heeft om te overleven. Filip grijpt de
lekkernijen voor Finns neus weg. Finn wordt aan zijn lot overgelaten.
Ondertussen is ook moeder en zus nergens meer te bespeuren. Het is nog veel te
vroeg voor Finn om op eigen benen te staan, maar de keuze wordt voor hem
gemaakt.
Filip en Francesca worden op hun wenken bediend door
alleenstaande mama Fiona en alleenstaande papa Frank. Zij die vragen, worden in
de vaak harde natuur, absoluut niet overgeslagen. Vol zelfvertrouwen groeien ze
op, het volwassen leven luidkeels tegemoet. Dat geluk is Finn niet beschoren. Ergens
in een vergeten hoekje van de plas, waar zelfs vogelkijkers een moeilijk zicht
hebben, vindt Finn zijn stekje. Hij zwemt, duikt, mist,… zwemt, duikt en vangt
een visje. Het foerageren begint hij al aardig onder de knie te krijgen.
Het einde van de zomer is in zicht. Licht en warmte maken
plaats voor regen en wind en de aarde ruilt haar felgroene kleuren in voor
zachte bruin- en roodtinten. Kleine mantelmeeuwen vliegen graag een stukje verder
om te gaan jagen in Blokkersdijk. De ondiepe waterplas is een beroemde slaapplaats,
broedplaats en hoogwatervluchtplaats. Er valt altijd iets te rapen.
Bij aankomst heeft de Kleine mantelmeeuw de jonge fuut gelijk in het vizier.
Finn, die net midden op de plas op zoek is naar voedsel, zwemt zo snel als hij
kan richting het riet. De meeuw is nog ver weg, dus hij kan het gemakkelijk
halen. Hij probeert te vliegen om sneller te gaan, maar zijn veren zijn nog te
donzig om in beweging te krijgen. De Kleine mantelmeeuw vliegt pijlsnel naar
beneden en net voordat Finn het riet bereikt, wordt hij gevangen. Hij vecht tot
het bitter einde.
Francesca en Filip groeien op in Blokkersdijk. Over enkele
weken zijn ze zelfstandig genoeg om de wijde wereld in te trekken. Dan gaan
mama, papa, broer en zus ieder hun eigen weg. Misschien, als beide ouders
volgend broedseizoen weer terugkeren, wakkert het vuur van de liefde weer aan.
Misschien ook niet. Éen is ding zeker. Blokkersdijk zal voor altijd een speciaal
plekje innemen in de harten van deze futenfamilie.
Deborah Dirven
